Maan to jedna z wysp Hibernii, położona na północy wód Morza Mglistego. Otoczona wieczną zasłoną gęstych mgieł, zdradliwych skał i nieprzewidywalnych prądów morskich, pozostaje praktycznie niewidoczna dla postronnych i często jest pomijana na mapach sporządzanych przez kartografów z Ligi Zachodniej.
Koszt dotarcia na Maan dla nieproszonych gości okazuje się zbyt wysoki, a nieliczni marynarze, którzy przeżyli wyprawę w stronę wyspy, opowiadają o przerażających niebezpieczeństwach czyhających na śmiałków.
Dostanie się na Maan jest wyzwaniem, któremu niewielu potrafi sprostać. Z dala od znanych szlaków żeglugowych wyspa otoczona jest systemem zdradliwych skał i ukrytych mielizn, niewidocznych aż do ostatniej chwili. Prądy morskie, nieprzewidywalne i silne, potrafią nagle zmienić kierunek, wciągając statki na śmiertelne mielizny, z których nie ma ucieczki.
Dodatkowym zagrożeniem są nagłe uderzenia porywistego wiatru – gwałtowne i pojawiające się znikąd, zdolne złamać maszty największych okrętów, a przewrócić mniejsze jednostki.
Najbardziej przerażające są jednak opowieści o syrenach – istotach o nienaturalnej urodzie i głosie tak urzekającym, że całe załogi marynarzy rzucały się za burtę w desperackim akcie poddania się ich urokowi. Niewielu powracało z takich spotkań, a ci, którym się to udało, nie potrafili znaleźć słów, by opisać grozę tych spotkań.
Dla tych, którym uda się przeżyć niebezpieczeństwa otaczające wyspę, jedyną nadzieją na wejście na ląd jest niewielki port, ukryty w naturalnej zatoczce. Tylko nieliczni nawigatorzy znają bezpieczne ścieżki przez zdradliwe wody prowadzące do przystani.
W porcie panuje atmosfera nieufności wobec obcych. Przybywający tu podróżnicy, kupcy i uciekinierzy z terenów Ligi Zachodniej mogą liczyć na schronienie, ale muszą przestrzegać lokalnych zasad – niepisanych praw, które od pokoleń regulują życie mieszkańców wyspy.
W głębi wyspy, na skale, wznosi się Kolegium Mandragory. Wież, pokryta starożytnymi runami ochronnymi, góruje nad resztą wyspy, a jej blask odbija się w mglistych oparach światła księżyca.
To tutaj trafiają młodzi ludzie, u których objawiła się moc – ci, którzy w innych regionach byliby prześladowani, wygnani lub zabici. Liga Zachodnia, znana z bezwzględnego tępienia magii, od lat próbuje zdobyć informacje o tej placówce, lecz jej położenie i ochrona pozostają tajemnicą dla świata zewnętrznego.
W murach kolegium młodzi adepci uczą się nie tylko sztuki magicznej, ale także historii świata, tradycji swoich przodków oraz zasad równowagi między magią a naturą. Nauczyciele, będący potomkami dawnych uciekinierów, przekazują wiedzę zdobytą przez wieki, ucząc poszanowania dla mocy, którą władali od pokoleń.
Wody otaczające Maan kryją w sobie sekrety, które od wieków spędzają sen z powiek władzom kolegium. Legenda głosi, że w głębinach morza śpi pradawny byt, lewiatan zdolny zniszczyć całe miasta.
Stała obecność mgły wokół wyspy to nie tylko efekt naturalnych zjawisk, lecz także rezultat zaklęć ochronnych rzuconych przez pierwszych mieszkańców Maan. Te starożytne zaklęcia, od wieków wzmacniane przez adeptów Kolegium Mandragory, mają podwójne zadanie – chronić wyspę przed obcymi i zapobiec przebudzeniu mocy drzemiącej w głębinach.
* * *
Maan pozostaje miejscem, gdzie magia przeplata się z legendą, a każda część wyspy skrywa historię pełną tajemnic i niebezpieczeństw. Dla jednych jest azylem, schronieniem i nowym domem, dla innych – niedostępną fortecą, której mroczne sekrety budzą lęk nawet wśród najodważniejszych.
Choć Liga Zachodnia od wieków próbuje zgłębić jej sekrety, Maan trwa niewzruszona, chroniona przez mgły, magię i siłę własnej niezależności.
